Herinneringen

Als je gaat opruimen en je beslissingen neemt over wat je met je spullen doet, wordt dat dus niet zelden bepaald door herinneringen die aan spullen kleven. Denk zelf maar eens aan je eerste sportmedaille, een erfstuk of je eerste bedankje van een klant toen je net voor jezelf begon. En wat dacht je van kindertekeningen of oude brieven en foto’s. Dat kan best flink  lastig zijn.

Schuldgevoel

Soms hebben mensen ook een soort schuldgevoel, omdat ze bang zijn dat de herinnering aan iemand die er niet meer is of aan een bijzondere gebeurtenis, vervaagt bij het wegdoen van een voorwerp. Maar ligt dat voorwerp eigenlijk al jaren ergens opgeborgen, uit het zicht? Dan is de vraag of dat gevoel wel terecht is.

Foto

Soms helpt het om een het voorwerp op een prominente plek in huis neer te zetten en te bekijken of je dat prettig vindt. En soms is het maken van een foto de oplossing en doe je het voorwerp zelf weg. Dan heb je nog iets, maar wel compact. Zo hielp ik eens een jonge vrouw, die geen makkelijke jeugd had, met haar collectie knuffelbeesten. Ze wilde een deel daarvan wegdoen, mede wegens ruimtegebrek. Het lukte haar niet, totdat ik voorstelde om de knuffels waar ze het minst aan gehecht was op de foto te zetten en daarna weg te doen. Dat voelde meteen goed voor haar. Het maken van een schatkist met voorwerpen met dierbare herinneringen, is ook een manier om keuzes te maken. In zo’n schatkist, dat kan een kleine of grote doos zijn, komen alleen die voorwerpen waar je het meest aan gehecht bent. Heb je een collectie van iets, dan kies je bijvoorbeeld daaruit alleen het meeste dierbare voorwerp en dat bewaar je dan in de schatkist.

En soms is de conclusie simpelweg dat bewaren toch het fijnst is en ben je oprecht blij dat je het nog kunt gebruiken of ernaar kijken. Het überhaupt bewust bezig zijn met wat je wel of niet bewaart, geeft doorgaans al rust in je hoofd en hart.